Meedogenloos de oostenwind
geen boom heeft er nog blaren.
Haar lief vertrok met stille trom
Het zijn de schrale jaren
Op die foto ziet ze nu
hoe mooi en jong ze waren.
Ze wil geen zout in deze wond.
Het zijn de schrale jaren.

Voor elke man die haar verwart
voor ieder eenzaam mens
Voor alle tranen in haar hart,
zingt ze een lied dat iedereen zal kennen.

Het zaad dat op de rotsen viel
Het schip is doorgevaren
De stilte als een kamerjas
Het zijn de schrale jaren.
Geen vonk meer in de grijze as,
geen bloemen in haar haren
als  t blaasorkest de straat in komt.
Het zijn de schrale jaren.

Voor elke man die haar verwart
voor ieder eenzaam mens
Voor alle tranen in haar hart,
zingt ze een lied dat iedereen zal kennen.

Uitgekleed tot op het bot
over gebarsten aarde
gaat ze als Job, één met haar lot
het zijn de schrale jaren.
Maar als ze hier in de woestijn
wat beenderen kan vergaren
dan zingt ze er nieuw leven in
en klinken de gitaren.

Voor elke man die haar verwart
voor ieder eenzaam mens
Voor alle tranen in haar hart,
zingt ze een lied dat iedereen zal kennen.